Jak oczyścić ranę infekcyjną lub owrzodzenie?

Choć może wydawać się nowoczesną innowacją, leczenie ran przy użyciu larw muchy Lucilia sericata znane jest ludzkości od czasów antycznych. Dziś ponownie zyskuje uznanie w środowisku medycznym, szczególnie tam, gdzie konwencjonalne sposoby zawodzą. Dowiedz się więcej na ten temat!

Larwoterapia – metoda biochirurgii

Prawdziwy przełom w medycznym wykorzystaniu larw nastąpił dzięki dr Williamowi Baerowi – amerykańskiemu lekarzowi, który podczas I wojny światowej zauważył, że rany żołnierzy skolonizowane przez larwy goją się szybciej i rzadziej ulegają infekcjom. W 1931 roku Baer opisał swoje obserwacje naukowe, które stały się fundamentem nowej gałęzi medycyny – biochirurgii.

Choć przez dziesięciolecia larwoterapia została niemal zapomniana, głównie na rzecz antybiotyków i nowoczesnych metod chirurgicznych, obecnie znów znajduje zastosowanie, zwłaszcza w leczeniu przewlekłych i trudno gojących się ran. Międzynarodowa Klasyfikacja Procedur Medycznych (ICD-9 CM, wersja 5.19) oficjalnie uwzględniła leczenie larwami w katalogu metod leczenia – pod kodem 86.289.

Jak działają larwy?

Larwy oczyszczają ranę z martwiczych tkanek w sposób niezwykle precyzyjny. Ich enzymy trawią tkanki poza organizmem (proces egzodigestii), co oznacza, że nie naruszają zdrowych komórek. Wydzieliny larw mają działanie przeciwbakteryjne i usuwają biofilm bakteryjny, który często jest odporny na antybiotyki. Co więcej, pobudzają naturalne procesy naprawcze, stymulując rozwój nowych naczyń krwionośnych oraz aktywność fibroblastów.

Regularne stosowanie tej terapii może ograniczyć konieczność amputacji i przyspieszyć regenerację tkanek, skracając czas leczenia i zmniejszając zapotrzebowanie na antybiotyki. Mikroruchy larw zapewniają delikatny masaż tkanek, wspomagający powstawanie ziarniny i poprawę miejscowego krążenia.

Kiedy warto zastosować terapię larwami?

Larwoterapia jest szczególnie pomocna w przypadkach:

• owrzodzeń cukrzycowych i odleżyn,
• ran zakażonych bakteriami odpornymi na antybiotyki (np. MRSA),
• przewlekłych ran pooperacyjnych, urazowych i nowotworowych,
• ran, których nie można oczyścić chirurgicznie,
• stanów, w których przeciwwskazane jest stosowanie antybiotyków ogólnoustrojowych.

Z kolei nie powinno się stosować larwoterapii w przypadkach: krwawienia z rany, nadmiernego wysięku, zaburzeń krzepliwości krwi, obecności głębokich przetok, alergii na chitynę (składnika pancerzyków owadów).